ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ
Εξετάσεις Εργασίας: Χμμμμ...
Έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και περιμένω με αγωνία τη Γενική Συνέλευση του ΚΟΕ, όπου επιτέλους, θέλω να πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα καταφέρουμε να συζητήσουμε κυνολογικά θέματα.
Η τελευταία Γενική συνέλευση του ΚΟΕ που αφορούσε τον Εσωτερικό Κανονισμό και συζητήθηκαν κυνολογικά θέματα να σας θυμίσω ήταν στις 20 / 6 / 1999 (!) όπου μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα – μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας – ψηφίστηκαν διάφορα από τους λιγοστούς εναπομείναντες ξενύχτηδες….
Μέσα σε αυτά ψηφίστηκαν (φυσικά χωρίς να προηγηθεί κάποια μελέτη για τις ιδιαιτερότητες κάθε φυλής, για το τι ισχύει παγκόσμια, για τα διάφορα προβλήματα που θα προέκυπταν από αυτή την απόφαση και φυσικά χωρίς συνεννόηση με τους Ομίλους) τα απαραίτητα πιστοποιητικά εργασίας προκειμένου για την απόκτηση του τίτλου του Εθνικού Πρωταθλητή ή αλλιώς Πρωταθλητή Ελλάδος.
Και βρισκόμαστε τώρα εδώ εκ των υστέρων και ψαχνόμαστε πως θα αντιμετωπίσουμε αυτά τα προβλήματα. Και είναι ούκ ολίγα….
Το άρθρο 23 των Κανονισμών Εκθέσεων Σκύλων αναφέρει: «Από την 1/08/1999 για τις φυλές τις οποίες η FCI ορίζει ότι πρέπει να έχουν τίτλο εργασίας για να γίνουν Διεθνείς Πρωταθλητές, σκύλοι αυτών των φυλών για να γίνουν Πρωταθλητές Ελλάδος πρέπει να πληρούν και αυτήν την προϋπόθεση. Η προϋπόθεση για σκύλους κυνηγητικών φυλών είναι η Ε.ΦΥ.Π (Εξέταση Φυσικών Προσόντων), ενώ για σκύλους φυλών εργασίας η ΕΕΙΠ (Εθνική Εξέταση Ικανότητας Πρωταθλητή)».
Δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Μιλώντας πρόσφατα με εκτροφέα ιχνηλατών της ομάδας 6 άκουσα τα δίκαια παράπονά του και τα εύλογα ερωτήματά του, αφού για τις φυλές του δεν έχουν ποτέ διοργανωθεί εξετάσεις εργασίας και οι σκύλοι του, αν και έχουν από 5 - 6 CAC ο καθένας, δεν έχουν καταφέρει να γίνουν Πρωταθλητές… Όμως και τα Ντάχσχουντ και πολλά Τέρριερ σύμφωνα με την FCI επίσης υπόκεινται σε εξετάσεις εργασίας. Αυτοί οι σκύλοι στη χώρα μας πως καταφέρνουν και έχουν τίτλους Πρωταθλητή χωρίς να έχουν διοργανωθεί εξετάσεις εργασίας; Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Και γιατί ο ΚΟΕ δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να διοργανώνει ετήσια ο ίδιος τις ειδικευμένες εξετάσεις τουλάχιστον για τις φυλές που δεν εκπροσωπούνται από όμιλο φυλής πχ. για Φωλεοδύτες (Τέρριερ), Ιχνηλάτες κλπ αναλαμβάνοντας έτσι και την ευθύνη της απόφασης που ο ίδιος πρότεινε στην Γενική Συνέλευση;
Δεν ήξερα τι να απαντήσω…
Ούτε ευσταθεί η λογική του να απαιτούνται εξετάσεις εργασίας μόνον για τις φυλές που εκπροσωπούνται από Όμιλο Φυλής. Δηλαδή «τιμωρούνται» κάποιοι σκύλοι και οι ιδιοκτήτες τους επειδή τυχαίνει και υπάρχει Όμιλος Φυλής;!
Και οι Όμιλοι Φυλής/Φυλών αντέχουν να αντεπεξέλθουν στην οικονομική επιβάρυνση της διοργάνωσης (εισιτήρια κριτή από το εξωτερικό, ξενοδοχεία, διατροφή κλπ) όταν για παράδειγμα στον Όμιλο Σπάνιελ Ελλάδος, του οποίου τυγχάνω Πρόεδρος, οι συμμετοχές υπολογίζονται το πολύ 2 ή 3 σκύλοι;!
Γιατί να απαιτούμε;
Συγκεκριμένα για τα Σπάνιελ δεν απαιτούνται κανενός είδους εξετάσεις εργασίας στη χώρα καταγωγής των φυλών (Αγγλία) για τον τίτλο του Εθνικού Πρωταθλητή. Σε αλληλογραφία με τον Όμιλο Φυλής του Αγγλικού Κόκερ Σπάνιελ (The Cocker Spaniel Club) της Αγγλίας, την οποία έχω καταθέσει στον ΚΟΕ, οι πλέον αρμόδιοι για τη φυλή παραδέχονται ότι το Κόκερ πλέον εδώ και αρκετά χρόνια αποτελεί σχεδόν αποκλειστικά σκύλο συντροφιάς και πολύ σπάνια υπάρχει συμμετοχή της φυλής σε αγώνες εργασίας.
Εξετάσεις εργασίας ΔΕΝ απαιτούνται επίσης και από τις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, π.χ. Γερμανία, Νορβηγία, Σουηδία, Αγγλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελβετία, Ουγγαρία, Βουλγαρία, αλλά και σε ΗΠΑ, Αυστραλία. Η Ουγγαρία για παράδειγμα που απαιτούσε παραδοσιακά εξετάσεις εργασίας για τα Σπάνιελ, τις κατήργησε. Ο λόγος ήταν ότι και οι συμμετοχές των Σπάνιελ στις εκθέσεις συνεχώς μειωνόταν και η εκτροφική δραστηριότητα επίσης, αφού οι εξετάσεις αποθάρρυναν την ενασχόληση με τις φυλές αυτές και από τους εκτροφείς και από τους εκθέτες.
Πρωταθλητές μόνο για πλούσιους;
Αλλά και για τις φυλές εργασίας υπάρχουν δίκαια παράπονα.
Πόσο καιρό έχει να εκδοθεί τίτλος Πρωταθλητή Ελλάδος π.χ. για Μπόξερ; Πάμπολλοι σκύλοι έχουν 3 και περισσότερα CAC και όχι τον τίτλο του Πρωταθλητή, γιατί στους δύσκολους καιρούς που ζούμε δεν είναι εύκολο στον καθένα να δώσει 2500-3000 ευρώ (!) για το πλήρες απαιτούμενο σετ εκπαίδευσης προκειμένου να περάσει ένας σκύλος εξετάσεις. Ναι, πολύ καλά διαβάσατε, αυτές είναι οι τιμές!!! Φανταστείτε κάποιος να έχει δύο ή περισσότερους υποψήφιους Πρωταθλητές!!! Πρόκειται τελικά για χόμπι και ιδεολογία ή μήπως ένας έξυπνος τρόπος να πλουτίζει ένα μικρό κύκλωμα εκπαιδευτών; Θα μπορούσα να καταλάβω έστω λίγο την διάθεση τέτοιων χρηματικών ποσών αν υποθέταμε ότι κάποιος επιθυμούσε να στέψει ένα σκύλο Διεθνή Πρωταθλητή. Όμως για την απόκτηση του τίτλου του Εθνικού Πρωταθλητή αυτό είναι παράλογο, ανέφικτο, αποτρεπτικό και εν τέλει βλαπτικό για την ενασχόληση των περισσοτέρων με μία τέτοια φυλή.
Χρειαζόμαστε νέους εκτροφείς και εκθέτες. Έτσι θα τους προσελκύσουμε; Είναι τυχαίο ότι οι συμμετοχές στις εκθέσεις σε αυτές τις φυλές συνεχώς μειώνονται όπως επίσης και οι τίτλοι νέων Πρωταθλητών; Και χάνοντας διαρκώς υποψήφιους Πρωταθλητές με τους ιδιοκτήτες τους, μήπως τελικά «ανοίγει ο δρόμος» για ευκολότερη απόκτηση του τίτλου, χωρίς μεγάλο συναγωνισμό, στους λίγους που μπορούν να διαθέσουν τα απαιτούμενα χρήματα;
Θα μου πείτε «μα ο ΚΟΕ έχει τόσα άλλα πράγματα να ασχοληθεί. Θα διοργανώνει τώρα εξετάσεις εργασίας ειδικευμένες για κάθε φυλή; Θα πληρώνει ειδικευμένους κριτές για κάθε ομάδα; Ή μήπως έχει τη δύναμη να αλλάξει τις υπέρογκες τιμές εκπαίδευσης; Ή να βρει ειδικευμένους εκπαιδευτές για Ριτρίβερ, Σπάνιελ, Τέρριερ, Ντάχσχουντ, Ιχνηλάτες κλπ»;
Συμφωνώ απολύτως μαζί σας. Καταλαβαίνω απολύτως τον φόρτο εργασίας και το πόσο πολλές ώρες από τον ελεύθερο χρόνο τους στερούνται τα μέλη του Δ.Σ αφιερώνοντάς τον στον ΚΟΕ.
Υπάρχει όμως κι άλλη λύση
Ως γνωστόν η Διεθνής Κυνολογική Ομοσπονδία (FCI) δεν υπεισέρχεται στις προϋποθέσεις για την απόκτηση του τίτλου του Εθνικού Πρωταθλητή κάθε χώρας. Αυτές τις αποφασίζουν κατά βούληση οι διάφοροι Κυνολογικοί Όμιλοι των χωρών. H FCI ασχολείται MONO με τις προϋποθέσεις των Διεθνών Πρωταθλητών. Γιατί γίναμε λοιπόν «βασιλικότεροι του βασιλέως»; Τι εξυπηρετεί να έχουμε τις ίδιες αυστηρές προδιαγραφές; Για να καταλάβει κανείς πόσο αποτρεπτικές είναι αυτές οι προδιαγραφές, αρκεί να ρίξει μία ματιά στα στατιστικά στοιχεία της FCI και να δει πόσο λίγοι Διεθνείς Πρωταθλητές στέφονται παγκοσμίως στις φυλές αυτές, σε σχέση με τους χιλιάδες Εθνικούς Πρωταθλητές.
Θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι στην ουσία, παγκοσμίως, όλες οι φυλές εκτός από λίγες κυνηγητικές είναι πλέον κατοικίδιοι σκύλοι συντροφιάς. Είναι η παγκόσμια τάση και πρέπει αυτό το γεγονός να το αποδεχτούμε. Κάποτε, αν του σκύλου του ξέφευγε το θήραμα μπορεί η κατσαρόλα στο σπίτι να έμενε άδεια. Σήμερα μπορούμε να αγοράσουμε το κρέας της αρεσκείας μας από το σουπερ μάρκετ της γειτονιάς μας. Κάποτε οι ποιμενικοί σκύλοι φύλαγαν τα κοπάδια από τους λύκους. Τώρα τα ζώα εκτρέφονται σε εσωτερικούς χώρους. Κάποτε οι σκύλοι έσερναν τα έλκηθρα και από αυτούς εξαρτιόταν η μεταφορά των φαρμάκων αλλά και η ίδια η ζωή των ανθρώπων. Τώρα υπάρχουν τα μηχανοκίνητα έλκηθρα. Κάποτε η κάθε φυλή εκτρεφόταν με μοναδικό κριτήριο τη χρησιμότητά της. Τώρα οι σκύλοι εκτρέφονται για να μας προσφέρουν την απεριόριστη αγάπη τους και είναι η συντροφιά τους αντίδοτο στη μοναξιά των μεγαλουπόλεων και των καιρών που ζούμε.
Και παγκοσμίως η εκτροφή καθαρόαιμων σήμερα και η παρουσίασή τους σε εκθέσεις είναι χόμπι. Ένα χόμπι που κύριο στόχο έχει τη δημιουργία μορφολογικά τυπικών σκύλων. Ναι, τυπικών και σε συμπεριφορά. Όμως χρειάζονται αλήθεια τα δαγκώματα σε μανίκια και τα 3000 Ευρώ για να διασφαλίσουμε ότι τα σκυλιά αυτά θα είναι ισορροπημένοι και κοινωνικοί χαρακτήρες, όπως άλλωστε απαιτείται για την κάθε φυλή σήμερα;
Μήπως μία ρεαλιστική και εύκολα εφαρμόσιμη λύση θα ήταν η δημιουργία δύο Πρωταθλητών, όπως σε πολλές χώρες; Δηλαδή ο Πρωταθλητής Ελλάδος (με προδιαγραφές τα 3 CAC που ορίζουν οι κανονισμοί του ΚΟΕ) και ο Πρωταθλητής Ομίλου (με τις επιπλέον προϋποθέσεις που επιθυμεί να θεσπίσει ο κάθε όμιλος φυλής).
Μερικές αποφάσεις που πάρθηκαν και η πρακτική απέδειξε ότι είναι λαθεμένες, πρέπει να έχουμε το θάρρος και τη γενναιοψυχία να τις αλλάξουμε ή ακόμα καλύτερα να τις καταργήσουμε.
Δεκαρίστου Μαρία-Μαριόνκα