ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ

Πρότυπο: το διαβάζουμε;

Ο τίτλος άνετα θα μπορούσε να ήταν κι έτσι :

«Τι μπορείτε να κάνετε ώστε να φέρετε έναν κριτή στα πρόθυρα της απελπισίας»

Κάπως έτσι ένιωσα κι εγώ όταν σε συζήτηση με τέταρτο κατά σειρά άτομο του χώρου ανακάλυψα ότι δεν είχε καν δει, ούτε κατά διάνοια μελετήσει σε βάθος το πρότυπο της φυλής που εκτρέφει, παρουσιάζει σε εκθέσεις, έχει επωνυμία εκτροφείου κλπ.

Και τότε συνειδητοποίησα πόσο δρόμο έχουμε ακόμα να διανύσουμε…Αν και πρέπει όλοι να παραδεχτούμε πως η κυνοφιλία στη χώρα μας, δεν περπάτησε απλά, αλλά έκανε άλματα την τελευταία δεκαετία. Καμία σχέση δεν έχουν οι τωρινές εκθέσεις και η γενική ποιότητα των σκύλων σε σχέση με αυτά που υπήρχαν πριν δέκα χρόνια.

Βέβαια απέχουμε πολύ από τις προηγμένες χώρες αλλά ας μην ξεχνάμε ότι έχουν κυνοφιλική ιστορία και παιδεία πολλών δεκάδων χρόνων…

Ψάχνοντας στις διάφορες ιστοσελίδες εκτροφέων στο internet σε οποιαδήποτε φυλή, θα δούμε ότι σχεδόν σε όλες υπάρχει ενσωματωμένο το επίσημο πρότυπο της φυλής  της F.C.I,  ίσως και της Αγγλίας και Αμερικής.

Λογικό, αφού είναι καθήκον μας να εκτρέφουμε με βάση το πρότυπο της φυλής. Η ευλαβική τήρηση των προδιαγραφών του προτύπου αποτελεί σεβασμό απέναντι στην φυλή την ίδια και σε όλους αυτούς που αφιέρωσαν τη ζωή τους ολόκληρη και κουράστηκαν και μελέτησαν επί πολλές δεκαετίες τη φυλή και τελικά συνέταξαν το κάθε πρότυπο.

Τι γίνεται λοιπόν με κάποιους από εμάς ; Και βέβαια αν ζευγαρώσεις ένα Ροτβάιλερ με ένα Ροτβάιλερ θα παράγεις Ροτβάιλερ, κι ένα Κανίς με ένα Κανίς θα παράγεις Κανίς κι ένα Κόκερ με ένα Κόκερ θα έχεις σαν αποτέλεσμα Κόκερ. Αυτό αρκεί; Όχι φυσικά! Όχι αν θέλουμε να θεωρούμε τουε εαυτούς μας υπεύθυνους εκτροφείς που νοιάζονται για το καλό της φυλής που αγαπούν, μελετούν και εκτρέφουν.

Κι έρχεται μετά ο έκπληκτος ιδιοκτήτης  που αγόρασε το Ροτβάιλερ γίγαντα, εκτός προτύπου φυσικά, και ανακαλύπτει ότι «την πάτησε» όπως και ο ιδιοκτήτης του μονόχρωμου Κόκερ που ήταν τόσο γλυκούλι με την άσπρη λωρίδα στο μέτωπο ή το Σέττερ που του βγήκε λίγο ψηλότερο από ένα Κόκερ και κοντύτερο από ένα Επανιέλ Μπρετόν ή το Κανίς που θυμίζει τραίνο με 2-3 βαγόνια…..

Και θα μου πείτε τι σημασία έχουν αυτές οι μορφολογικές «λεπτομέρειες» για σκύλους που δεν πρόκειται να παρουσιαστούν ποτέ σε εκθέσεις. Και αν στο μέλλον οι ιδιοκτήτες τους θελήσουν να τους παρουσιάσουν; Και αν συνειδητοποιήσουν ότι τα ζώα τους μικρή σχέση έχουν με τα όμοιά τους της ίδιας φυλής; Και αν οι «ατέλειες» αυτές δεν είναι μόνο μορφολογικές, αλλά υγείας ή χαρακτήρα; Τι επίπτώσεις θα υπάρχουν για όλες τις πλευρές;

Και καλά να τα έχουν προμηθευτεί από οπουδήποτε ή από αναξιόπιστες πηγές. Τι γίνεται όμως όταν τα έχουν αγοράσει από επώνυμους εκτροφείς…;

Η ευθύνη του ιδιοκτήτη

Από την άλλη μεριά ο μέσος Έλληνας μελλοντικός αγοραστής σκύλου, έχει την άλλη μισή ευθύνη αφού σπάνια μπαίνει στον κόπο να ενημερωθεί για την φυλή που σκοπεύει να αγοράσει. Το ίδιο άτομο αν επρόκειτο να αγοράσει αυτοκίνητο είμαι σίγουρη ότι θα έκανε μια πλήρη έρευνα αγοράς, κάμποσα test drive και θα ήταν σε θέση να αναλύσει σε βάθος τις προδιαγραφές του συγκεκριμένου μοντέλου και να τις συγκρίνει με τις αντίστοιχες άλλων μοντέλων…

Και τρελαίνομαι όταν με παίρνουν τηλέφωνο σε στυλ : θέλω να αγοράσω ένα σκυλάκι μικρό και άσπρο, ή ένα από αυτά τα σκυλιά με τις πολλές ζάρες (Σαρ Πέι) ή αυτό που μοιάζει με λιονταράκι (Τσόου-Τσόου) ή ένα από αυτά τα σκυλιά της Κρουέλας με τα πουά (Δαλματίας)…

Είτε έρχονται οι υποτιθέμενοι πιο ψαγμένοι και ζητούν ένα σκύλο που δεν γαβγίζει, δεν λερώνει, δεν αρρωσταίνει, δεν χρειάζεται βόλτες, γενικώς δεν έχει απαιτήσεις κανενός είδους και φτάνοντας με στα όρια τους στέλνω στο Jumbo να πάρουν λούτρινο…

Είτε έρχονται οι υποτιθέμενοι πονηροί και μου λένε  ότι οι Έλληνες εκτροφείς τους ζητάνε 700-900ευρώ και το θεωρούν πανάκριβο, χωρίς να σκεφθούν ότι μαζί με το κουτάβι αγοράζουν την πείρα και τον κόπο και τις θυσίες που έχει κάνει ο Έλληνας εκτροφέας αλλά συγχρόνως και ο ξένος εκτροφέας από τον οποίο πιθανόν προμηθεύτηκε τους γεννήτορές του…

Κι όταν τολμήσω σε όλους αυτούς να μιλήσω για μελέτη του Προτύπου της φυλής με περνάνε για εξωγήινη, γραφική και οτιδήποτε άλλο φανταστείτε.

Έτσι λοιπόν καταλαβαίνετε πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να φτάσει στα πρόθυρα της απελπισίας και της αγανάκτησης και…είμαι και σε κρίσιμη ηλικία γιαγιά ούσα.

Δεκαρίστου Μαρία-Μαριόνκα