ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ

ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΡΙΤΗ

(Μέρος πρώτο : τα δίκια του κριτή )

«Και οι κρίνοντες κρίνονται»…Ναι φυσικά. Πόσο εύκολο είναι όμως το να κρίνουμε τον κρίνοντα? Ας αναρωτηθούμε εάν άραγε είμαστε ικανοί να κρίνουμε πραγματικά δίκαια και σωστά τον κριτή. Αν κρίνοντάς τον, λαμβάνουμε υπόψη μας όλες τις παραμέτρους, ακόμα κι αυτές που δεν είναι οφθαλμοφανείς και που χρειάζεται σκέψη για να τις ανακαλύψουμε…. Αν τον κρίνουμε αμερόληπτα ή σε σχέση με το αν βράβευσε τον σκύλο μας ή όχι. Ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία πρέπει να κρίνουμε τον κριτή. Μήπως όταν για τον ίδιο σκύλο στον οποίο δύο κριτές έδωσαν εκ διαμέτρου αντίθετες κρίσεις είχε δίκιο αυτός που έγραψε περισσότερα αρνητικά σχόλια? Είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι κατανοούμε πλήρως τα ελαττώματα του σκύλου μας, ώστε να μπορούμε να τα αποδεχθούμε στις αξιολογήσεις τους? Είναι πάρα πολύ εύκολο να πούμε: «αυτός ο κριτής είναι άσχετος, δεν ξέρει τι του γίνεται, μου γράφει πως ο σκύλος μου έχει περιορισμένη μπροστινή έκταση» και πάρα πολύ δύσκολο να καταλάβουμε το μηχανισμό της μπροστινής κίνησης σε συνάρτηση με την κλίση και το μήκος της ωμοπλάτης και του βραχίονα…κ.λ.π. Ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στα πάμπολλα ερωτήματα που υπάρχουν σε αυτό το θέμα.

Αρχικά ας δεχθούμε ότι υπάρχουν καλοί και κακοί κριτές και στη συμπεριφορά τους και στις γνώσεις τους, όπως συμβαίνει σε κάθε μεγάλη ομάδα ατόμων π.χ. γιατροί, δικηγόροι, μάστορες κλπ  Σε αυτό μεγάλο ρόλο παίζουν τα συστήματα ανάδειξης κριτών, που διαφέρουν πολύ από χώρα σε χώρα. Έτσι σε κάποια χώρα μπορεί να εμφανίζεται ένας κριτής σχεδόν όλων των φυλών σε ηλικία 27-28 ετών και σε άλλη χώρα να πρέπει για να κρίνει απλά μόνο μια φυλή, να έχει τουλάχιστον αποδεδειγμένη δεκαετή πείρα στην εκτροφή και να έχει εκπληρώσει και την προϋπόθεση, του να εξεταστεί σαν υποψήφιος κριτής σε μερικές εκατοντάδες δείγματα της φυλής, ώστε να συμπληρώσει τον προαπαιτούμενο αριθμό σκύλων κι αν μάλιστα η φυλή είναι σπάνια και ολιγομελής, αυτό απαιτεί πολλά χρόνια…Παράδειγμα στη Γερμανία που για το Κόικερχόντζε, μια σπάνια φυλή παγκοσμίως, εκτός όλων των προαναφερθέντων απαιτείται ο υποψήφιος κριτής να εξεταστεί στη Γερμανία σε μίνιμουμ 200 σκύλους αλλά επιπροσθέτως και στο εξωτερικό στην ειδική έκθεση του ομίλου της φυλής, από σπεσιαλίστες κριτές στην Ολλανδία που είναι η χώρα καταγωγής της φυλής, ώστε να έχει μελετήσει πλήρως όλους τους διαφορετικούς τύπους της φυλής και οι γνώσεις του υποψήφιου για τη φυλή να  είναι σίγουρα υψηλού επιπέδου. Είναι λοιπόν ευνόητο ότι κρίνοντας τη συγκεκριμένη φυλή ο πρώτος και ο δεύτερος κριτής, είναι πολύ εύκολο να έχουμε διαφορετικές αξιολογήσεις και κατατάξεις σκύλων.

Θα πρέπει επίσης να δεχθούμε ότι κανένας κριτής δεν γνωρίζει το ίδιο καλά όλες τις φυλές σκύλων. Σε κάποιες φυλές ο κριτής έχει μεγαλύτερη πείρα και γνώσεις από κάποιες άλλες. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι είναι κακός κριτής, με την πάροδο του χρόνου, με πολλά ταξίδια σε πολλές χώρες, σε πολλές εκθέσεις, θα αυξήσει την πείρα του και στις υπόλοιπες φυλές. Κανείς δεν γεννήθηκε έτοιμος.

Θα πρέπει επίσης να υπολογίσουμε ότι ο κριτής έχει τις προτιμήσεις του στους διαφορετικούς τύπους της φυλής και να κατανοήσουμε πως είναι δικαίωμά του να προτιμήσει τον τύπο που έχουν οι σκύλοι του ανταγωνιστή μας. Προφανώς δεν μπορούμε να τον κρίνουμε σαν κακό κριτή για τις προτιμήσεις του.

Άλλο ένα βασικό στοιχείο που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας, είναι το ότι ο κριτής έχει ελάχιστο χρόνο διαθέσιμο για κάθε σκύλο, συνήθως 2-3 λεπτά (αν και στη Νορβηγία εγώ είχα 30 δευτερόλεπτα για κάθε σκύλο και με γραπτή αξιολόγηση) για να εξετάσει τον σκύλο, να δει την κίνησή του και να υπαγορεύσει την αξιολόγηση. Αυτό σημαίνει πως αν ο σκύλος σας δεν είναι καλά εκπαιδευμένος για παρουσίαση και το κρίσιμο δευτερόλεπτο που θα γυρίσει ο κριτής το βλέμμα του, αυτός χοροπηδάει ή χαλάει τη στάση του δείχνοντας π.χ. καμπουριασμένος ή μακρύτερος κλπ είναι πολύ εύκολο να χάσει από τον διπλανό του σκύλο που στέκεται σαν άγαλμα κι ας είναι οι σκύλοι ισάξιοι ή π.χ. ας έχει ο δικός σας καλύτερα περιποιημένο τρίχωμα . Είναι κακός ο κριτής? Και πάλι όχι.

Κάντε στον εαυτό σας ένα τεστ παίζοντας τον κριτή. Ρυθμίστε ένα χρονόμετρο στα 2 λεπτά. Ζητήστε από ένα φίλο σας να στήσει και να κινήσει το σκύλο σας και από άλλον έναν να γράψει την αξιολόγηση που θα του υπαγορεύσετε. Μόλις ηχήσει το χρονόμετρο σταματήστε τα πάντα. Ελέγξτε τι προλάβατε να γράψετε (π.χ. σχήμα κεφαλιού, έκφραση , θέση και σχήμα ματιών & αυτιών, σχήμα ρύγχους, δάγκωμα, χρωστική, αναλογίες κρανίου ρύγχους, λαιμός, γραμμή ράχης, εύρος-βάθος στήθους, ανάπτυξη πλευρών, αναλογίες κορμού, μπροστινές και πίσω γωνιώσεις, λεκάνη, σχήμα θέση και κράτημα ουράς, τρίχωμα, χρώμα, κίνηση κλπ) Θα εκπλαγείτε…. Φανταστείτε το αυτό να γίνεται επί 80 ή 100 σκύλους συνεχόμενα και μάλιστα διαφορετικών φυλών….

Μπείτε στη θέση του κριτή γιατί μόνον τότε θα μπορέσετε να τον κρίνετε δίκαια.

Ούτως ή άλλως κάποιος θα κερδίσει και κάποιος θα χάσει, οπότε σίγουρα κάποιος θα είναι ευχαριστημένος και κάποιος δυσαρεστημένος. Για τον κριτή δεν έχει σημασία ποιος είναι τι. Απλά κάνει αυτό που νομίζει σωστό κατά την κρίση του.

Σκεφθείτε πως στο μυαλό του κριτή πρέπει να εναλλάσσονται ταχύτατα τα διαφορετικά πρότυπα φυλών, με όλα τα σημαντικά σημεία, με τις διαφορετικές αναλογίες, με όλες τους τις λεπτομέρειες, τα νούμερα, τα χρώματα, τα καθορισμένα ελαττώματα απόρριψης κάθε φυλής και ότι κάτι που είναι αρνητικό σε μια φυλή μπορεί να είναι προσόν σε μια άλλη…και δεν πρέπει να μπερδευτεί ή να ξεχάσει τίποτε.

Φανταστείτε σε πόση ένταση, άγχος και στρες βρίσκεται και πόσο κουρασμένος ψυχικά και σωματικά είναι.

Σε όλα αυτά ας προσθέσουμε και τον ήλιο που πιθανώς τον ψήνει επί 6-8 ώρες ή τη βροχή που τον έχει κάνει μούσκεμα και τουρτουρίζει ή την παγωνιά που διαπερνά τα κόκαλα….

Ας προσθέσουμε και το ταξίδι που έκανε και που χρειάστηκε να αλλάξει ως συνήθως δύο αεροπλάνα, κάποιο ταξί και ίσως κάποιο τρένο ή λεωφορείο και άρα έχει ταλαιπωρηθεί ούκ ολίγον πριν καν αρχίσει η έκθεση, άσε δε που πιθανότατα το προηγούμενο βράδυ άργησε να κοιμηθεί κι έτσι δεν πρόλαβε να ξεκουραστεί αφού μελέταγε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου κάνοντας επανάληψη στα πρότυπα. Και εκτός από αυτό μπορεί και να έχει βαρυστομαχιάσει μιας και το στομάχι του δεν είναι μαθημένο στις περίεργες μαγειρικές της κάθε χώρας.

Ας προσθέσουμε τώρα πως πέρα από όλα αυτά, τον έχουν ζαλίσει τα σφυρίγματα, οι φωνές και τα τρεχαλητά από τον διπλανό στίβο που κάνουν διπλό χειρισμό.

Και το κερασάκι στην τούρτα είναι ο προηγούμενος σκύλος που του έκανε επίθεση και παραλίγο να του κόψει κανένα δάκτυλο…

Θα μου πείτε: μα τότε οι κριτές είναι μαζοχιστές ή τρελοί. Θα συμφωνήσω μαζί σας. Άσε δε που σε κάθε έκθεση αποκτούν μαζί με τους λίγους υποστηρικτές (συνήθως νικητές) και καινούριους πολλούς εχθρούς (συνήθως ηττημένους).

Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά και το γεγονός ότι ουδείς αναλάθητος μήπως συμφωνείτε ότι δικαιούται ο κριτής να του συγχωρηθεί μια παράλειψη ή ένα μικρό λάθος? Νομίζω πως ναι.

 Δεκαρίστου Μαρία-Μαριόνκα