ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ…
Εκτροφείς...η άλλη πλευρά
Σε προηγούμενα άρθρα μου έγραψα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εκτροφείς στην Ελλάδα. Τι θα πρέπει να προσέξουν και πόσο δύσκολο είναι να καταφέρουν να διαθέσουν τα κουτάβια τους σε ταιριαστούς ιδιοκτήτες (και να μην την πατήσουν όπως εγώ), για το ότι οι πωλήσεις κουταβιών μέσω των pet shops και των μικρών αγγελιών κυριολεκτικά μας πήρανε φαλάγγι, για τα κουτάβια που συχνά μένουν αδιάθετα, για την αγωνία της γέννας και την κούραση του να περιποιείσαι τα κουτάβια και για το ότι τελικά κανένας εκτροφέας δεν κατάφερε να πλουτίσει.
Όλα τα παραπάνω αφορούσαν τη μερίδα των υπεύθυνων εκτροφέων. Υπάρχουν όμως και «οι άλλοι». Οι οποίοι πουλάνε μια χαρά τα κουτάβια τους στους ανυποψίαστους.
Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα και από τη μεριά του μελλοντικού ανυποψίαστου αγοραστή. Έχει κι αυτός το δίκιο του και μάλιστα πολύ!
Ως γνωστόν ο μέσος Έλληνας είναι τύπος ανυπόμονος και είναι εντελώς έξω από τη νοοτροπία του να περιμένει μερικούς μήνες για να γίνει το προγραμματισμένο ζευγάρωμα και να ολοκληρωθεί η ανατροφή των κουταβιών. Θέλει να αγοράσει το κουτάβι «εδώ και τώρα». Συχνά δεν μπαίνει στη διαδικασία του να ψάξει, παρά μόνον 2-3 μέρες πριν την αγορά. Και η έρευνα αγοράς είναι συνήθως απλά μια επίσκεψη σε 1-2 κοντινά καταστήματα πώλησης κατοικίδιων, άντε και κάποια εφημερίδα αγγελιών. Είναι για αυτόν ότι πιο άμεσο, πρόσφορο, ετοιμοπαράδοτο άρα και βολικό. Δεν διαθέτει αρκετή κυνολογική παιδεία και ούτε καν σκέφτεται παράγοντες όπως π.χ. ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του ζώου, η αρχική κοινωνικοποίησή του με την μητέρα και τα αδελφάκια του, οι γενετικές παθήσεις, η ποιότητα, η ύπαρξη του προτύπου για τη φυλή και των γενεαλογικών χαρτών, οι ιδιαίτερες απαιτήσεις της φυλής σε καλλωπισμό και σε άσκηση. Δεν γνωρίζει καν ότι υπάρχει ο Κυνολογικός Όμιλος Ελλάδος και εκτροφείς που εγγράφουν τα καθαρόαιμα κουτάβια τους σ’ αυτόν.
Το δίκιο του αγοραστή
Ας υποθέσουμε ότι παρόλα αυτά τελικά ενημερώνεται και αποφασίζει, πολύ σωστά, να αποκτήσει σκύλο από έλληνα εκτροφέα.
Άραγε από τους έλληνες εκτροφείς είναι εξασφαλισμένος; Άραγε θα αντιμετωπισθεί με ευγένεια και τιμιότητα; Άραγε θα βρει τη σωστή ποιότητα και το κουτάβι θα ανταποκρίνεται στο πρότυπο της φυλής; Άραγε αυτό θα έχει τον σωστό χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασία; Άραγε θα βρει λογικές τιμές; Και πάνω από όλα, άραγε θα βρει γεννήτορες εξετασμένους και απαλλαγμένους για γενετικές παθήσεις ώστε αύριο να μην τραβάει τα μαλλιά του έχοντας ένα σκύλο τυφλό από PRA, ένα σκύλο με δυσπλασία, με αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία κλπ;
Δυστυχώς όχι. Δεν είναι εξασφαλισμένος για τίποτε από όλα αυτά!
Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη και κανένας υποχρεωτικός έλεγχος σε κανένα τομέα. Και αυτό οδηγεί μερικούς εκτροφείς σε αδιαφορία, υπερβολές, αλαζονεία, οικονομική εκμετάλλευση και «καβάλημα του καλαμιού». Έτσι φτάνουμε να ακούμε εκτροφείς να κοκορεύονται ότι αυτοί έχουν τους καλύτερους σκύλους που υπάρχουν στον πλανήτη και να ζητούν 2000 και 2500 ευρώ για κουταβάκι 2 μηνών (!) τη στιγμή που κουτάβια κορυφαίων εκτροφείων και προπάντων από γεννήτορες απαλλαγμένους από γενετικές παθήσεις στη Σουηδία, Φινλανδία, Δανία, Γερμανία, Αγγλία και γενικά στις περισσότερες προηγμένες κυνολογικά χώρες, πωλούνται 800 - 1200 ευρώ.
Μήπως κάποιοι πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και παραπλανούν τους αγοραστές; Δυστυχώς ναι. Το τι έχω δει και ακούσει όλα αυτά τα χρόνια, για να σας τα περιγράψω θα χρειαζόμουν καμπόσους τόμους. Θα μπορούσε να φτιαχτεί επίσης ένας μακροσκελής κατάλογος με όλα τα κουτάβια με δυσπλασία, με PRA, με προγναθισμό, με μόνο έναν όρχη ή εκτός προτύπου που πουλήθηκαν από επώνυμους εκτροφείς και όλα, ως συνήθως, για… «ποιότητας εκθέσεων»!
Ενδεικτικά αναφέρω μερικά άλλα παραδείγματα: διάφοροι γνωστοί εκτροφείς που ισχυρίζονται ότι π.χ. το Σέττερ πρέπει να κυνηγάει χαμηλά στο έδαφος, άρα αν έχει έξω αγκώνες, ταρσούς αγελάδας και πέφτει και η λεκάνη του είναι πιο σωστό κατασκευαστικά ως προς το εργασιακό του πρότυπο. Έτσι μετατρέπουν σοβαρά μορφολογικά ελαττώματα σε προτερήματα, προκειμένου να μοσχοπουλήσουν τα χαμηλής μορφολογικής ποιότητας κουτάβια τους σαν εξαίρετα...
Άλλοι ισχυρίζονται ότι η δυσπλασία δεν είναι κληρονομική και δεν οφείλεται σε γονίδια, αλλά προκαλείται μόνον από τα γλιστερά πατώματα και την κακή διατροφή. Άρα, το πρόβλημα δεν βρίσκεται κάπου ανάμεσα στους προγόνους του ζώου, αλλά αποκλειστικά σε λάθος του ιδιοκτήτη...!
Άλλοι που επιμένουν ότι αν το κουτάβι έχει παρόμοιο χρώμα και βούλες με τον παππού του, τότε θα είναι ίδιο και σε χαρακτήρα και σε ικανότητες, ενώ αν οι βούλες διαφέρουν δεν έχει πάρει τίποτε από αυτόν...
Άλλοι λένε ότι και τα επίκτητα χαρακτηριστικά κληρονομούνται! Δηλαδή ρωτάω η αφελής, αν μια θηλυκιά σπάσει το πόδι της κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, τα κουταβάκια της θα γεννηθούν κουτσά;
Άλλοι ισχυρίζονται ότι το κουτάβι που πούλησαν έγινε μονόρχις γιατί στρεσαρίστηκε πολύ κατά την ώρα που το κουρεύανε (άρα πάλι δεν φταινε αυτοί, ενώ γνωρίζουν καλά ότι πούλησαν κουτάβι με μόνο ένα όρχι, χωρίς να ενημερώσουν).
Και πολλά άλλα τέτοια «μαργαριτάρια», που αν τα άκουγαν οι κτηνίατροι ή οι γενετιστές θα έκοβαν τις φλέβες τους… Αθάνατη Ελλάδα.
Άλλο ένα φαινόμενο είναι η αλαζονεία ορισμένων επώνυμων-επιτυχημένων εκτροφέων. Με συμπεριφορά τύπου «πως τολμάς να μου ζητάς κουτάβι;» αποθαρρύνουν με αγένεια τους αρχάριους και ανυποψίαστους μελλοντικούς αγοραστές (που μπορεί μεν να μην γνωρίζουν αρκετά για τη φυλή, αλλά είναι διατεθειμένοι και να μάθουν και να πληρώσουν αν τους φερθεί κανείς σωστά). Οι οποίοι φυσικά θα απευθυνθούν μετά στο pet shop, θα αντιμετωπισθούν με ευγένεια και νοοτροπία «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» και θα φύγουν με κουτάβι, ευχαριστημένοι και καθόλου θιγμένοι.
Ας αναρωτηθούμε, πόσοι έλληνες εκτροφείς χρησιμοποιούν μόνον σκύλους εξετασμένους για γενετικές παθήσεις; Ποιες προϋποθέσεις υγείας, μορφολογίας και χαρακτήρα θα πρέπει να έχουν οι σκύλοι κάθε φυλής στην Ελλάδα ΠΡΙΝ αναπαραχθούν; Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ των απλών εκτροφέων που δεν φέρνουν για αξιολόγηση τους σκύλους τους στις εκθέσεις, έχουν μια επωνυμία εκτροφείου και απλά αναπαράγουν σκύλους και των πραγματικά επίλεκτων εκτροφέων που καλύπτουν όλες τις πρέπουσες προϋποθέσεις; Οι απαντήσεις δυστυχώς είναι γνωστές. Και κατά έναν περίεργο τρόπο όλοι καμαρώνουν για τους σκύλους τους, κανείς δεν δείχνει να ανησυχεί και δεν κουνιέται φύλλο. Έτσι θα πάμε κυνολογικά μπροστά; Αν οι ίδιοι οι εκτροφείς δεν δίνουν το καλό παράδειγμα και δεν παρέχουν τις αποδείξεις της ποιότητας και υγείας, γιατί να προτιμήσει το κουτάβι τους ο όποιος αγοραστής από το ετοιμοπαράδοτο κουτάβι στη γυάλα;
Είμαστε όλοι υπεύθυνοι
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι ο μεν αγοραστής δεν μπορεί να προστατευθεί και να εξασφαλιστεί με κανένα τρόπο, οι δε εκτροφείς δεν μπορούν να αποδείξουν τη διαφορά της ποιότητας και υγείας των κουταβιών τους σε σχέση με τα κουτάβια αμφίβολης ποιότητας και υγείας των μικρών αγγελιών και των pet shops.
Θυμάμαι τα λόγια της δανέζας εκτροφέος των Παπιγιόν μου, που μου ζήτησε να της υποσχεθώ ότι σε καμία περίπτωση δεν θα διαθέσω σαν επιβήτορα τον «Βίκτωρα» σε θηλυκιά που δεν είναι εξετασμένη και απαλλαγμένη από PRA και Δυσπλασία Γονάτου. Μαθαίνω ότι στην Κύπρο ήδη σε πολλές φυλές απαιτούνται γενετικές εξετάσεις πριν την αναπαραγωγή και βρίσκονται υπό μελέτη οι υπόλοιπες φυλές ώστε να ενταχθούν και αυτές στον προγραμματισμό. Στις Σκανδιναβικές χώρες αυτό ισχύει για όλες τις φυλές εδώ και πολλά χρόνια. Περιμένω από τον ΚΟΕ να κάνει επιτέλους κάποια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Περιμένω να ζητήσει κατευθυντήριες γραμμές από την επιστημονική επιτροπή της FCI και να αρχίσει τον προγραμματισμό των απαιτούμενων εξετάσεων για κάθε φυλή. Επιπλέον, να πάρει απόφαση ώστε όλοι οι γεννήτορες, προκειμένου να εγγράψουν γέννα, να υποχρεούνται να αξιολογηθούν σε μια τουλάχιστον έκθεση μορφολογίας με χαρακτηρισμό τουλάχιστον «Πολύ Καλός».
Και όποιος εκτροφέας ισχυρίζεται ότι αγαπάει τη φυλή που εκτρέφει, υποχρεούται ηθικά να φροντίζει να παράγει και αναπαράγει μόνον υγιή μορφολογικά και ψυχικά ζώα. Μόνον έτσι θα γίνουμε και ανταγωνιστικοί και αξιόπιστοι. Μόνον έτσι η ελληνική εκτροφή θα πάει μπροστά και θα κερδίσει έδαφος στις προτιμήσεις των μελλοντικών ιδιοκτητών σκύλων.
Θέλω να μπορώ να νοιώθω περήφανη για την κυνοφιλία στη χώρα μας και για τους εκτροφείς μας. Να καμαρώνω και να μπορώ άφοβα να βροντοφωνάξω: «όχι στα αμφίβολης ποιότητας και υγείας κουτάβια της γυάλας και των μικρών αγγελιών. Υπάρχουν οι έλληνες εκτροφείς που σας εξασφαλίζουν ποιότητα, υγεία, λογικές τιμές και δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τους εκτροφείς του εξωτερικού».
Δεκαρίστου Μαρία-Μαριόνκα